Мастер во дворце
Однажды один очень богатый человек пригласил одного мудреца посетить его дворец. Дворец был необычайно роскошен. Он был наполнен всевозможными ценностями: коврами, картинами, посудой, всяческими произведениями искусства, мебелью всех веков. Богач водил Мастера из одной залы в другую. Они ходили уже несколько часов, потому что дворец был огромен. Богач не на секунду не закрывал рта, и все хвастался своими сокровищами. Он чувствовал себя глубоко удовлетворенным.
В конце, показав весь свой дворец, хозяин, заглядывая в глаза Мастеру, спросил:
В конце, показав весь свой дворец, хозяин, заглядывая в глаза Мастеру, спросил:
- Ну, как впечатление?
Мастер усмехнулся и ответил:
- То, что Мир настолько прочен, что выносит тяжесть такого огромного дворца, да еще и тебя вмести с ним, произвело на меня огромное впечатление!
Վարպետը պալատում
Մի անգամ մի շատ հարուստ մարդ հրավիրել էր այցելության իր պալատ մի իմաստունի: Պալատը զարմանալիորեն շքեղ էր: Այն լցված էր բոլոր հնարավոր արժեքներով՝ գորգերով, նկարներով, սպասքներով, բոլոր տեսակի արվեստի ստեղծագործություններով և բոլոր դարերի կահույքներով: Հարուստը վարպետին տանում էր մեկ դահլիճից մյուսը: Նրանք արդեն մի քանի ժամ քայլում էին, որովհետև պալատը շատ մեծ էր: Հարուստը ոչ մի վարկյան չէր փակում բերանը, և անընդհատ պարծենում էր իր գանձերով: Նա զգում էր իրեն խորը բավարարված:
Վերջում, ցույց տալով իր պալատը, տան տերը նայելով վարպետի աչքերի մեջ, հարցրեց.
-Եվ, ի՞նչ տպավորություն
Վարպետը քմծիծաղեց և պատասխանեց.
-Այն, որ աշխարհն այդքան ամուր է, որ կարողանում է տանել այս հսկա պալատի ծանրությունը, նաև քո հետ միասին, ինձ վրա մեծ տպավորություն թողեց:
ОСЕНЬ — ВРЕМЯ, КОГДА ХОЧЕТСЯ ЗАПОМИНАТЬ СНЫ
Աշունը- ժամանակն է, երբ ուզում ես հիշել երազները
Осенью хорошо просыпаться рано. Когда еще влажно-туманно, и в молочном
сумраке тают первые огни. И кофейно настраиваться на бодрый день. Наполнять его
маленькими шажочками, вкусами, запахами, завернуться в него, любоваться им.
Снова вспоминать как это все же приятно: купаться, согреваться, и до одури
надышавшись вечерней промозглостью — спешить в тепло, ждать в нем кого-то или
знать, что кто-то ждет там тебя.
Աշնանը լավ է վաղ արթնանալ: Երբ դեռ խոնավ է ու մառախլապատ, և կաթնային մթնշաղի մեջ հալվում են առաջին լույսերը: Սրճային տրամադրվել աշխույժ օրվան: Լցնել այն փոքրիկ քայլերով, համերով, հոտերով, փաթաթվել նրա մեջ և հիանալ նրանով: Կրկին հիշել,թե ինչքան հաճելի է լողալ, տաքանալ և շնչել երեկոյան սառնությունը- շտապել դեպի ջերմությունը, սպասել նրանում ինչ- որ մեկին, կամ իմանալ, որ ինչ-որ մեկը սպասում է քեղ այնտեղ:
Осенью хорошо Начинать. Медитировать, вышивать, создать свой блог – да все,
что угодно. Узнавать новое. Думать о счастье. Создавать счастье. Слушать тишину
внутри себя и снаружи. Слушать осень. И близких людей. Обязательно книги.
Слушать и слышать. Наполняться сокровенным.
Աշնանը լավ է սկսել: Մեդիտացիայով զբաղվել, ասեղնագործել, ստեղծել սեփական բլոգը- ամենը ինչ, ինչ որ կուզես: Իմանալ նորը: Մտածել երջանկության մասին: Ստեղծել երջանկություն: Լսել լռությունը ներսում և արտաքինից: Լսել աշունը: Եվ մոտ մարդկանց: Անպայման գրքերը: Լսել և ունկնդրել: Լցվել գաղտնիությամբ:
Это Время новых вкусовых ощущений. Густых, пряных, неожиданных. Мусака и
тыквенный пирог, наваристые восточные супы, воплощенное в райскую сказку
яблочное изобилие. Вкус рикоты со шпинатом отзовется ушедшим летом, а случайно
выбранное сочетание имбирного мороженого с кофе – да, будет тем самым Осенним
вкусом.
Դա նոր համային զգացողությունների ժամանակն է: Խիտ, սուր, անսպասելի: Մուսակա ու դդմային կարկանդակ, եփված արևելյան ապուրները, խնձորի առատությունը դրախտային հեքիաթով մարմնավորած: Րիկոտայի համը սպանախով, կզգացվի անցած ամառվա հետ, իսկ պատահական ընտրված կոճապղպեղային պաղպաղակի և սուրճի համադրությունը կլինի հենց այդ աշնանային համը:
Время нахлынувших запахов – корицы и кардамона,
пряной листвы, выпечки, осеннего дождя, утреннего дымка, новых книжных
страниц, какой-то пронзительной свежести. Трогательность всех шерстяных вещей,
дождавшихся своего часа, воспоминания детства, дома, откуда родом, топленого молока с печеньем.
Լցված բույրերի ժամանակը՝ դարչնի ու հիլի, սուր սաղարթի, թխվացքի, աշնանային անձրևի, առավոտվա մեգի,նոր գրքի էջերի, ինչ-որ խորաթափանց թարմության: Բրդյա բոլոր իրերի հպվածությունը,որոնք սպասել են իրենց ժամին, մանկության հիշողությունները, տան՝ծնունդով այնտեղից, թխվածքաբլիթով կաթը:
Осень — время созерцать. Снова будут – солнце – медовым светом сквозь золото, тихая гладь озер, пылающее многоцветье, умиротворенный лес с последними пикниками, жаренные на костре зефирки, горячее какао. Что-то звенящее в небе и прощальный клич журавлей, мелкое дрожание ветвей, рубиновые последние ягоды, город, отраженный в лужах – как особый мир.
Աշունը- մտածելու շամանակն է: Կրկին կլինեն- արև- մեղրագույն լույսով ոսկու միջով, լճերի լուռ երեսը, բոցավառվող վառվռուն գույները, խաղաղված անտառը վերջին զբոսախնջույքներով, խարույկի վրա տապակած զեֆիրները, տաք կակաոն: Երկնքում զրնգացող ինչ-որ բան և կռունկների հրաժեշտի ձայնը, ճյուղերի մանր դողը, վերջին հատապտուղները, քաղաք՝ արտացոլված լճակների մեջ- ինչպես հատուկ աշխարհ:
Время, когда хочется запоминать сны, доставать старые альбомы,
пересматривать ретро фильмы, найти в бабушкином сундуке какую-то особенную вещь
и дать ей вторую жизнь. И открывать заново всю тайную прелесть книжных и
кондитерских. Осенью в них хочется жить. И в тебе, именно в тебе, а не в кафе
напротив звучит сейчас медленный джаз. А в кафе ты просто заходишь погреться, и
посмотреть как за окном плавно падают листья. И будет казаться, что мир за
стеклом проживает эту осень тихим счастьем.
Այն ժամանակն է, երբ ուզում ես հիշել երազները, հանել հին ալբոմները, վերանայել ռետրո ֆիլմեր, գտնել տատիկի սունդուկի մոջ ինչ-որ յուրահատուկ իր ու տալ նրան երկրորդ կյանք: Եվ կրկին բացել գրքային և հրուշակեղենային ամբողջ գաղտնի հրաշքը: Աշնանը ուզում ես ապրել նրանց մեջ: Եվ քո մեջ, հատկապես քո մեջ, այլ ոչ թե առջևի սրճարանում, հնչում է հիմա դանդաղ ջազը: Իսկ սրճարան դու մտնում ես պարզապես տաքանալու համար և պատուհանից նայել, թե ինչպես են սահուն թափվում տերևները: Եվ կթվա թե աշխարհը ապակուց այն կողմ ապրում է այդ աշունը լուռ երջանկությամբ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий